Triolizm

Triolizm jest częstą formą współżycia w taoizmie i tantryzmie - był to z reguły kontakt jednego mężczyzny z dwiema kobietami. Ceniono go jako źródło zwiększania energii i psychicznej siły mężczyzny. Tłumaczono go agresywną naturą mężczyzny, zmierzającą ku zdobywaniu, i biernością, a także potrzebą oddawania się charakterystyczną dla kobiet. Znany był również mechanizm dopingu seksualnego polegający na tym, że obecność drugiej partnerki stymuluje podniecenie u mężczyzny i zwiększa jego wigor seksualny. W tantryzmie triolizm interpretowano na trzech poziomach: symbolicznym, zmysłowym i transcendentalnym. Była to droga osiągania stanów ekstazy seksualnej, przedłużonego współżycia i orgazmu u obojga płci. Unia trzech osób współżyjących ze sobą była również interpretowana mistycznie i religijnie jako więź z Sziwą. Również w różnych ezoterycznych sektach Unia Trzech miała znaczenie sakralne. W Japonii triolizm był jednym z wyrazów kultu fallicznego i zdolność współżycia z dwiema kobietami stanowiła potwierdzenie męskiej mocy i wigoru seksualnego.

W triolizmie, jak wynika z zachowanych rycin, najczęstszą formą kontaktu było współżycie z jedną kobietą, a z drugą miał miejsce w tym czasie kontakt oralny. Inny, również często spotykany, wariant to takie ułożenie kobiet, że ich pochwy były blisko siebie i mężczyzna na zmianę wprowadzał do nich członek. Praktykowano również pobudzanie ręczne drugiej kobiety w czasie stosunku z pierwszą. Czasem jedna z dwóch kobiet osiągała stan podniecenia dzięki obserwowaniu sceny współżycia rozgrywającej się między pozostałymi osobami, ale biernie czekała na swoją „kolej". Mamy zatem do czynienia ze wszystkimi możliwymi wariantami. W sztuce taoizmu symbolem triolizmu był kwiat peonii.

Powszechność triolizmu w taoizmie i tantryzmie można tłumaczyć różnie. Pierwsza interpretacja opiera się na koncepcji seksualności, czyli potrzebie pobierania energii od kilku kobiet celem osiągnięcia długowieczności i zwiększenia witalności mężczyzny. Druga interpretacja, bardziej seksuologiczna, wskazuje na inny mechanizm. Otóż unikanie wytrysku przez mężczyznę i wydłużenie czasu współżycia wiązało się z potrzebą dopingu seksualnego. Układ z dwiema kobietami dostarczał takich bodźców i podsycał stan podniecenia seksualnego mężczyzny. W przypadku kobiet współudział innej kobiety rozbudzał wyobraźnię, a także kobiecą rywalizację, likwidował bariery i zahamowania. Triolizm potęgował zarówno zakres bodźców dotykowych, jak i wzrokowych obu płci.

Inna forma seksu grupowego, taka jak np. triolizm polegający na kontakcie jednej kobiety z dwoma mężczyznami, w kulturach Wschodu należy do rzadkości i częściej spotykamy go w muzułmańskiej Persji, gdzie uprawiany jest również przez trzech mężczyzn.

Źródło: „Erotyzm i Techniki Seksualne Wschodu”, Zbigniew Lew Starowicz, Warszawa 1991