Kobieta w judaizmie

W żydowskiej tradycji biblijnej kobiety wydają się mieć stały i bardziej agresywny pociąg seksualny. Potrzeby seksualne kobiet oceniano jako duże i mąż mógł karać żonę, odmawiając jej przyjemności w pożyciu seksualnym. Żydowska tradycja biblijna ukazuje mężczyznę jako ofiarę kobiecych pokus i stąd literatura Talmudu zakazywała spotkań między obiema płciami (z wyjątkiem, odbywających się w ściśle określonych warunkach). (...) Kobiety miesiączkujące były uważane za nieczyste przez siedem dni, dotyczyło to także miejsc na których siedziały, i rzeczy, których dotykały. (...) Kobiety miały prawo stosować metody zapobiegania ciąży (mokh - wyciąg z gąbek). (...) Wspólnota modlitewna mogła powstać tam, gdzie zebrało się na modlitwę dziesięciu pełnoletnich mężczyzn. Kobieta miała status istoty niedojrzałej, wymagającej opieki, miała być towarzyszem w życiu mężczyzny, służyć mu, a małżeństwo było symbolem męskiej, potrzeby partnerstwa. (...)

Postawa wobec kobiet

W Biblii postawy wobec kobiet są zróżnicowane. W opisie stworzenia człowieka kobieta jest przedstawiona jako dobro, wartość, jako istota równa mężczyźnie, powołana do prokreacji. W późniejszych księgach ta postawa ulegała pewnej zamianie, zaczynała dominować orientacja na mężczyznę. Niezależnie od tego znajdujemy przykłady pięknych postaci kobiecych, które zaistniały w historii żydowskiej jako ideały wartości: Rut, Judyta, Estera, Rebeka, Debora. W słynnej Pieśni nad pieśniami ceni się piękno i urodę kobiety. W księdze przysłów chwali się kobietę dzielną, pogodną, troskliwą, dobrą, mądrą, uczynną. Istnieją także teksty, w których ostrzega się mężczyzn przed kobietami, ich uwodzicielstwem. Podawane są też przykłady kobiet fatalnych (Dalila). (...)

W Talmudzie znajdujemy wiele tekstów poświęconych kobietom: „Zastanawiał się, z czego ją stworzyć. I rzekł: Nie stworzę jej z głowy mężczyzny, żeby nie zadzierała głowy, ani z oka, żeby nie była zbyt ciekawa, ani z ucha, aby nie podsłuchiwała, ani z serca, żeby nie była zazdrośnicą, ani z ręki, żeby nie dotykała wszystkiego, ani z nogi, żeby nie była latawicą, ale z żebra - miejsca męskiej skromności”. (...)

Źródło: „Seks w religiach świata”, Zbigniew Lew-Starowicz, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1990