Heruka i Dakini

W buddyjskiej sztuce Herukę, czyli Rogatego Boga, zwykle ukazuje się jako siedzącego na skórze tygrysa w seksualnym zjednoczeniu z Boginią. Trzyma takie rytualne przedmioty jak wadżra i dzwonek, a ona: w prawej ręce zakrzywiony nóż używany do ćwiartowania ciał na polu kremacyjnym, a w lewej – ludzką czaszkę wypełnioną krwią i odurzającymi substancjami. Albo też Heruka i Dakini tańczą dziko pośród płomieni mądrości i w jakiś wysportowany sposób pozostają w stosunku seksualnym. Oboje, mężczyzna i kobieta, doświadczają wielkiej błogości, Mahasukha, na progu równoczesnego orgazmu. Heruka i Dakini znajdują się w Mahasukhaczakra, w Kręgu Wielkiej Błogości. Inne bóstwa kręgu również kopulują i doświadczają błogości. Tańczą ponieważ taniec oznacza manifestację energii w przestrzeni, a błogość seksualnego zjednoczenia – wiedzę o jedności przestrzeni i błogości, to znaczy doświadczenie całkowitego utożsamienia się z bóstwem, bycie w jego skórze i w sferze jego wszystkich zmysłów, co stanowi kulminację tantrycznej ścieżki transformacji.

Na obwodzie kręgu, a szczególnie przy czterech bramach do niego prowadzących tańczą dakinie i bóstwa o zwierzęcych głowach. Niektóre tańczą samotnie, inne jeszcze kopulują. Wielki kocioł spoczywa na trzech odciętych ludzkich głowach. Wykonano go z górnej części czaszki odciętej trupowi człowieka przez dakinie. Do tego kotła z czaszki dakinie wrzucają części ludzkich ciał, które poćwiartowały na polu kremacyjnym, miejscu tantrycznej uczty. W kotle przygotowuję się miksturę ambrozji i nektaru żeby poczęstować nią wszystkich gości zaproszonych na ucztę.

Źródło: „Czarownice i Dakinie”, John Myrdhin Reynolds, Wydawnictwo A, 2002