Obyczaje w hinduizmie

Seks nie ogranicza się jedynie do przyjemności, do zmysłów, ma też znaczenie mistyczne, magiczne. Udana więź partnerska jest jednym z warunków i to podstawowych szczęścia dostępnego człowiekowi, jest to zjednoczenie z bóstwem, z transcedencją, jest mikrokosmosem makrokosmosu. Współżycie seksualne stanowi rytuał oświecenia duchowego. Seks ukazuje człowiekowi prawdę wszechświata, jego zmysłowość wiąże się z energią i siłami kosmosu. Hinduizm wiązał zatem seks z wieloma wymiarami bytu i nadawał mu sakralny (w naszym pojęciu) charakter.

W hinduizmie jest duże zróżnicowanie w postawach wobec ciała, ukazywania seksu. Niektóre kulty czciły penisa, inne głowom bóstw nadawały rysy kobiety. Jedne ceniły wierność partnerów, inne narzucały obowiązek kontaktów pozamałżeńskich jako wyraz służenia bóstwu. W jednych kultach ceniono hamowanie wytrysku, w innych stosunek przerywany, a w jeszcze innych swobodny i niekontrolowany wytrysk. W dżainizmie seks traktowano jako wyraz słabości i zła, a kobiety jako uosobienie zła, kuszenia, przyczynę zatracenia. Dlatego nie wolno im wchodzić do świątyń. Unikanie seksu symbolizuje „opadły penis", który znajdujemy np. w posągu świętego Gomatesvara.

W jednych sektach akceptowano wszelkie formy współżycia seksualnego, a w innych krytycznie lub potępiająco oceniano konkretne jego formy, np. oralizm był porównywany do morderstwa bramina. Kontakty oralne i analne oceniano różnie, ale wynikało to z traktowania nasienia jako specyficznej wartości, stąd względna wartość tych praktyk. Podobnie rozbieżne są oceny masturbacji. W jednych sektach ceniono naturalne współżycie, w innych zalecano specjalne formy dopingu przyjemności seksualnej, np. przymocowywanie do członka specjalnych przyrządów ze złota, miedzi, kości słoniowej, drewna. Tworzyły one futerał członka, dzięki temu mógł on zwiększyć intensywność doznań seksualnych kobiety, a także umożliwić współżycie bez względu na stan zdrowia, sprawność seksualną czy wiek mężczyzny. Używanie tych narzędzi było zalecane również dlatego, iż celem współżycia m. in. był orgazm u kobiety. Dlatego ewentualna niesprawność mężczyzny nie może wykluczać takiej możliwości.

Pogląd, iż każdy mężczyzna oraz każda kobieta mają w sobie cechy drugiej płci, sprzyjał akceptacji transwestytyzmu oraz hermafrodytyzmu. Niektóre sekty przypisywały im wyższość nad normalną orientacją płciową. W hinduizmie istnieje również pojęcie trzeciej płci, która jest podzielona na cztery kategorie: eunuch męski wykastrowany, neutralny, hermafrodyta, żeński eunuch.

Źródło: „Seks w kulturach świata”, Zbigniew Lew-Starowicz, Ossolineum, 1988