Seks w hinduizmie

Znajdujemy w nim gamę zróżnicowanych postaw wobec seksu i ciała - od skrajnie ascetycznych, poprzez umiarkowane aż do w pełni afirmujących seks. W bogatej mitologii wiele bóstw patronuje miłości i erotyzmowi, a niektórzy bogowie uosabiają męską witalność, np.: Indra.

Jerzy Krasicki w swojej książce pt. W świętym mieście Puri pisze: „Olimp hinduski jest ogromnie zatłoczony, gdyż przebywa tam kilka tysięcy bogów i bogiń, obdarzonych różnymi właściwościami i spełniających różne obowiązki. Najwyższym rangą, bo głównym stworzycielem nas wszystkich, jest Brahma,bezcielesne uosobienie kosmicznej energii kreatywnej. Brahma wraz z Wisznu i Siwą tworzą trójcę najważniejszych bogów. Ale znaczenie każdego z nich zmieniało się i zależało zarówno od epoki historycznej, interpretatorów-myślicieli, jak też od miejsca na mapie Indii. Współcześnie o palmę pierwszeństwa rywalizują ze sobą Wisznu i Siwa... Wisznu jest opiekunem świata, zaś jego żona, Lakszmi, patronuje wszelkim formom ludzkiej pomyślności... Małżonka Siwy, Parvati, ucieleśnia odwieczny ideał kobiecości. Nie posiada szczególnych atrybutów boskich, ale wyposażona jest w najzupełniej wystarczające wartości: nigdy nie przemijającą urodę i młodość. O ile Siwa często bywa zagniewany, Parvati zawsze się uśmiecha. Obaj ci bogowie, zarówno Wisznu, jak i Siwa, odznaczają się niezwykłą witalnością; Jedna osobowość im nie wystarczała, więc co pewien czas wcielali się w przeróżne postacie, tworząc tak zwane awatary. Wisznu, na przykład dał życie aż ośmiu kolejnym bogom. Ostatnim był ciemnoskóry książę Kryszna, urodzony około tysiąca lat temu w Mathurze, pasterz-bohater w jednej osobie, bardzo sympatyczny dla Hindusów, ponieważ odznaczał się ogromną pobudliwością i fantazją erotyczną."

Bogowie przedstawiani są z bogatą symboliką. Brahma np. ze złotym jajkiem lub w aurze - co oznacza energie pozytywne. Pokazywany jest też z lotosem, uniwersalnym symbolem duchowości. Saraswati, uosobienie żeńskiej energii, patronka 64 umiejętności artystycznych, jest pokazywana z instrumentem vina (symbol ewolucji). Bogowie ci są archetypami kreacji naszej egzystencji. Bogowie mają bogate życie erotyczne i w mitologii Indii znajdujemy podobne bogactwo, a nawet większe, wątków znanych nam z mitologii świata antycznego.

W hinduizmie ciało jest wartością, ale niższą wobec wartości duchowych. Wyrazem doskonałości człowieka jest wyzwolenie się od natury zmysłowej. Świat materialny jest postrzegany jako pełen cierpienia, udręki, niebezpieczeństw. Wprawdzie rozkosz seksualna jest wartością, ale należy ograniczać ją wyłącznie do związku małżeńskiego, a nawet i w nim należy przyjąć odpowiedni dystans, by uniknąć nadmiernego oddania się namiętnościom. W kolejnych reinkarnacjach, o ile przybierają one wyższe formy, człowiek uwalnia się do zmysłowości i ograniczeń ciała. Często pojawiającym się postulatem etycznym jest w związku z tym samokontrola, samoopanowanie, życie duchowe. Zmysły są niebezpieczne dla ducha i mogą oddalać od Boga. Hinduizm ceni celibat, ascezę seksualną jako drogi służące wyzwoleniu się z uwarunkowań świata materialnego. Życie seksualne, małżeństwo i rodzina są traktowane jako niższa forma bytu i zagrażające potencjalnie duchowemu rozwojowi.

W Wedach, świętej księdze hinduizmu, czytamy: „Wcielona dusza może powstrzymać się od uciech zmysłowych, mimo iż upodobanie do uciech zmysłowych pozostanie. Jednak poprzez ów brak zaangażowania i przez doświadczenie wyższego smaku umacnia się jej świadomość". Jedno ze wskazań pomagających w osiągnięciu samorealizacji brzmi: „nie należy być przywiązanym do żony, dzieci i domu bardziej, niż nakazują to pisma objawione".

Źródło: „Erotyzm i Techniki Seksualne Wschodu”, Zbigniew Lew Starowicz, Warszawa 199