Poligamia w islamie

Poligamia w islamie ma stare źródła i należy tu m. in. sięgnąć do życia Mahometa. Mahomet mając 26 lat ożenił się ze swą chlebodawczynią — Khadiją, która była bogatą wdową starszą od niego o 15 lat. Małżeństwo to okazało się szczęśliwe i trwało 26 lat. Długo pozostawał jej wierny nawet po jej śmierci. Dopiero później, po 50 roku życia zmienił swoje poglądy i każde zwycięstwo nad niewiernymi wieńczył kolejnym małżeństwem. Najważniejszą kobietą w jego haremie była Ayesha, zawsze zabierał ją ze sobą na wyprawy. Gdy pewnego dnia zniknęła i po czterech dniach wróciła w towarzystwie młodego żołnierza, odpowiedział na sugestie innych jakoby popełniła cudzołóstwo, że „jeśli nie przyprowadzą 4 świadków, zaprawdę są kłamcami w oczach Allaha". Po tym zdarzeniu wprowadził prawodawstwo dotyczące cudzołóstwa, karane było chłostą 100 batów, a w przypadku fałszywego oskarżenia kłamcę oczekiwało 80 batów. Małżeństwo z nią było bezdzietne. Po śmierci Mahometa jego uczniowie podkreślali, że nadrzędnym celem małżeństwa są dzieci i problem ten rozwiązywała poligamia. Warto tu przy okazji zauważyć, że nie bez wpływu na ten pogląd były liczne toczone w tym okresie wojny i brakowało żołnierzy, osiedleńców nowo podbitych terytoriów. Zgodnie z tradycją muzułmanin nie powinien mieć jednocześnie więcej niż 4 żony. Rozkwit poligamii przypada na okres ekspansji imperium, kiedy po prostu więcej było kobiet, a także zdobytych niewolnic (wolno było zawierać małżeństwa z Żydówkami i chrześcijankami).

Powstał również typ związków kontraktowych, na pewien okres czasu, w którym mężczyzna miał obowiązek utrzymywać żonę. Szyici takie związki traktują jako normalne, a dzieci z nich pochodzące jako legalne. Częstym modelem były związki z dwoma żonami, lub z jedną żoną i konkubiną. Liczba żon zależy od pozycji mężczyzny, jego możliwości finansowych, zawodu, ilości dzieci itp. Poligamia jednak nie była nigdy powszechna i to z naturalnych przyczyn: niedostatecznej ilości kobiet, ograniczeń finansowych. Obecnie w wielu krajach islamskich nawet bogaci mężczyźni miewają jedną żonę.

W chrześcijaństwie ideałem był celibat, natomiast monogamia stała się ustępstwem na rzecz natury człowieka, natomiast w islamie ideałem była monogamia, a poligamia — ustępstwem na rzecz natury. Jest to podstawowa różnica w postawie wobec poli- i monogamii tych religii.

Źródło: „Seks w kulturach świata”, Zbigniew Lew-Starowicz, Ossolineum, 1988