Seks w kulturach islamu

Islam jest religią ujawniającą pozytywną postawę wobec ciała i seksu, przyjemności seksualnej, nastawioną patriarchalnie i podporządkowującą kobietę mężczyźnie m.in. w zakresie współżycia seksualnego. Świat islamu obejmuje jednak bardzo zróżnicowane kultury i narody, różne tradycje i nurty duchowe. Stąd możemy mówić o seksualnej mozaice islamu. W dziejach sztuki seksualnej świata islam wniósł znaczący dorobek; wspaniałą literaturę i poezję erotyczną, erotyczne miniatury perskie, traktaty poświęcone miłości i życiu seksualnemu.

Wiele z poniższych refleksji pochodzi z doskonałego opracowania Gabriela Mandela (46), który analizuje różne wątki seksu i erotyzmu w świecie islamu. Pisze on, że „muzułmanie znajdują w Koranie wszelkie odpowiedzi na pytania dotyczące życia religijnego, reguł społecznych, postępowania i etyki. Jest on dla nich świętym tekstem, ale także kodeksem prawnym modelem życia, wskazówką na każdą okoliczność". Koncepcja miłości seksualnej i związku dwojga ludzi wyrażona jest w Koranie przez dwa podstawowe prawa. Pierwsze z nich stwierdza: „One są ubiorem dla was, a wy jesteście ubiorem dla nich" (sura 2, 187). Drugie: „Wasze kobiety są dla was polem uprawnym. Przychodźcie więc na wasze pole, jak chcecie, i czyńcie pierwej coś dobrego dla samych siebie" (sura 2, 223). Znaczy to, że islam pozostawia erotyzmowi spory zakres swobody i w żaden sposób nie upatruje w nim grzechu. Drugie z tych praw ma jednocześnie znaczenie metafizyczne i społeczne. Według niego Bóg daje duszę dziecku w momencie, gdy opuściwszy łono matki, zaczyna samo oddychać. W związku z tym usuwanie ciąży, a także stosowanie metod zapobiegania ciąży jest zjawiskiem dopuszczalnym wobec prawa. Z praw tych wynika również, iż Koran akceptuje współżycie seksualne.

Źródło: „Erotyzm i Techniki Seksualne Wschodu”, Zbigniew Lew Starowicz, Warszawa 1991